Er is maar één ding zeker in het leven: op een dag gaan we dood. Toch blijft het een onderwerp waar we maar moeilijk over kunnen praten. En nee, ook ik heb niet het antwoord op alle vragen. Wat ik wel weet is, hoe belangrijk het is, om er stil bij te staan. Op de weg ernaartoe, tijdens en erna.
Als palliatief verpleegkundige ben ik gewend om bij de mensen thuis te komen, in te schatten waar behoeften liggen en de meest moeilijke onderwerpen bespreekbaar te maken. Ik weet wat er komen gaat, kan zorg of andere professionals inzetten, uitleg geven over het proces, over vormen van pijnbestrijding en andere mogelijkheden.
Daarnaast kan ik het proces coördineren, mantelzorgers ontlasten en in hun kracht zetten. Om zo de pijn te verzachten, angst weg te nemen, (geliefden kans te geven) het een plek te geven en vooral om de tijd die rest nog waardevoller te maken. Laagdrempelig, met oog voor zorg en bovenal met een menselijke insteek. En hoewel mijn werkveld breed is, kijken we vooral naar wat past, naar wat nodig is en wat haalbaar.